Από τις υποσχέσεις στη διάψευση των ελπίδων

Το εμπόριο ελπίδας για χιλιάδες συμβασιούχους, που παίχτηκε προεκλογικά από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, φτάνει στο τέλος του. Οι προεκλογικές δεσμεύσεις του ίδιου του Κ. Καραμανλή, για μονιμοποίηση 250 χιλιάδων συμβασιούχων, πετιούνται στον κάλαθο των αχρήστων. «Διαρροές» στα ΜΜΕ περιγράφουν ρυθμίσεις που, κατά περίπτωση, θα αφορούν 20-25 χιλιάδες συμβασιούχους, χωρίς να αποκλείεται, αν δεν υπάρχουν σοβαρές αντιδράσεις, το τελικό νούμερο να είναι κατά πολύ μικρότερο.

Η νέα κυβέρνηση επιδιώκει μετεκλογικά να κατακερματίσει τους συμβασιούχους, να συνεχίσει την ομηρία τους και να αποκλείσει την συντριπτική τους πλειοψηφία από τη σταθερή και μόνιμη δουλειά. Τα επιχειρήματα που δοκιμάζονται μέσα από τις «διαρροές» στον τύπο είναι ποικίλα: νέα φιλολογία περί «συνταγματικής απαγόρευσης» και σενάρια για ρύθμιση μέσω μοριοδότησης, έμφαση στην κάλυψη των «πάγιων και διαρκών αναγκών» και την αναζήτηση… του τρόπου πιστοποίησης τους, περιορισμοί μέσω του ελάχιστου συνολικού χρόνου εργασίας και του χρονικού κενού μεταξύ δύο συμβάσεων, διαφοροποίηση των συμβασιούχων ανάλογα με τον φορέα απασχόλησης ή την πηγή χρηματοδότησης της εργασίας τους, «βιωσιμότητα της επιχείρησης» κλπ. Τα επιχειρήματα, άλλωστε, είναι γνωστά σε όλους, αφού αποτελούν παραλλαγές όσων υποστήριζε επί χρόνια και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ…

Δείγματα γραφής των πραγματικών προθέσεων της κυβέρνησης δίνουν, ωστόσο, η επίσημα διατυπωμένη πρόθεση για ρητή εξαίρεση των εκπαιδευτικών από την όποια ρύθμιση, η εξαίρεση προσωπικού που εργάζεται με μερική απασχόληση ή μέσω προγραμμάτων τύπου STAGE, οι απολύσεις πολλών συμβασιούχων, με το αιτιολογικό ότι έληξε η σύμβασή τους…

Τι πραγματικά συμβαίνει;

Το πρόβλημα των συμβασιούχων προκύπτει από τις αλλαγές που θέλουν να επιβάλλουν στην εργασία συνολικά. Επιδιώκουν το χτύπημα της σταθερής και μόνιμης εργασίας, των σταθερών ωραρίων, των αξιοπρεπών αμοιβών και κάθε εργασιακού δικαιώματος (ασφαλιστικού, συνταξιοδοτικού, δημοκρατίας στους χώρους δουλειάς κλπ) στο Δημόσιο και Ιδιωτικό τομέα. Θέλουν φθηνούς, ευέλικτους και πειθαρχημένους εργαζόμενους.

Γι’ αυτό έχουμε δραματική αύξηση των κάθε είδους συμβάσεων ορισμένου χρόνου, της μερικής απασχόλησης, της ενοικίασης εργαζομένων, της δουλειάς με το κομμάτι κλπ. Αυτό συμβαίνει και στη ΕΕ, όπου το ποσοστό της μη μόνιμης εργασίας είναι μεγαλύτερο απ΄ ότι στην Ελλάδα. Έτσι εξηγείται επίσης πως για κάθε 4 μόνιμους υπαλλήλους που συνταξιοδοτούνται προσλαμβάνεται μόνο ένας. Η μείωση του μόνιμου προσωπικού και η κατάργηση οργανικών θέσεων, ενισχύεται, άλλωστε, και από την ιδιωτικοποίηση δημόσιων οργανισμών ή την ανάθεση λειτουργιών του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα σε ιδιώτες-εργολάβους.

Στην κατεύθυνση αυτή κινείται και η Ευρ. Οδηγία 70/99, που – ανεξάρτητα αν σήμερα επιδιώκεται να εμφανιστεί ως όχημα για την επίλυση του θέματος των συμβασιούχων στη χώρα μας – προβλέπει τη διεύρυνση και παγίωση των νέων ελαστικών εργασιακών σχέσεων, ενώ η γενική της κατεύθυνση «εγγυάται» ότι στο μέλλον οποιαδήποτε μόνιμη ή αορίστου χρόνου εργασιακή σχέση θα καθίσταται ακόμη δυσκολότερο να επιτευχθεί.

Η κίνηση αυτή συμπληρώνεται από την προσπάθεια ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και των μόνιμα εργαζομένων, με την αξιολόγηση, τη σύνδεση του μισθού με την απόδοση, τις υπερωρίες, την αμφισβήτηση των ωραρίων, την εντατικοποίηση της εργασίας, τον αυταρχισμό στους χώρους δουλειάς

Τι να διεκδικήσουμε

      Το μέλλον της εργασίας δεν αφορά μόνο τους συμβασιούχους αλλά όλους τους εργαζομένους. Απέναντι στις επιλογές κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, απέναντι στα επιχειρήματα περί «πάγιων και διαρκών αναγκών», να αντιτάξουμε το αίτημα για κάλυψη των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας και των εργαζομένων. Τα πραγματικά κενά καθορίζονται από το πόσοι εργαζόμενοι χρειάζονται για να εξασφαλιστεί:

• Ο δημόσιος χαρακτήρας τομέων όπως η παιδεία, η υγεία, η ασφάλιση, η διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς κλπ
• Το δικαίωμα δωρεάν πρόσβασης όλων στη μόρφωση, την περίθαλψη, τον πολιτισμό, σε υπηρεσίες υψηλής ποιότητας.
• Η επάρκεια επιστημονικού, διοικητικού και άλλου προσωπικού, για την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση των πολιτών.
• Η αξιοπρεπής εργασία, με κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα.

Με βάση αυτά διεκδικούμε

   1. Σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους. Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων.

Όχι στις αυταπάτες – καμιά αναμονή

Σήμερα, πριν είναι αργά, είναι κρίσιμο οι εργαζόμενοι να πάρουν τον αγώνα στα χέρια τους. Καμιά περίοδος χάριτος στην κυβέρνηση. Καμιά εμπιστοσύνη στις ηγεσίες των επίσημων συνδικαλιστικών οργανώσεων (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, Ομοσπονδιών), που – παρά το όψιμο ενδιαφέρον – όχι μόνο δεν αντιμετώπισαν συνολικά το πρόβλημα, αλλά ουσιαστικά αρνήθηκαν τη στοιχειώδη συμπαράσταση στους συμβασιούχους, ακόμα και την συνδικαλιστική τους κάλυψη! Αν οι ίδιοι οι συμβασιούχοι δε διεκδικήσουμε μαζικά και δυναμικά, ενωμένα και αποφασιστικά το δικαίωμα στη μόνιμη και αξιοπρεπή εργασία, αυτό δεν θα το κάνει κανένας άλλος είτε κυβέρνηση, είτε αντιπολίτευση, είτε συνδικαλιστικές ηγεσίες, είτε «ανεξάρτητη δικαιοσύνη». Ο αγώνας μας θα δοθεί αναγκαστικά σε όλα τα επίπεδα και δεν πρέπει να χαρίσουμε καμία μορφή παρέμβασης και δράσης.

Συμβασιούχοι του Δημόσιου και ευρύτερου Δημόσιου Τομέα, συμβασιούχοι των ΟΤΑ, συμβασιούχοι διάφορων Νομικών Προσώπων και ποικιλώνυμων φορέων είναι κρίσιμο να υπερβούμε τις (συχνά τεχνητές) διακρίσεις και να αναζητήσουμε αυτά που μας ενώνουν. Οι συμβασιούχοι δεν έχουμε την πολυτέλεια της ξεχωριστής δράσης. Το αμέσως επόμενο διάστημα είναι κρίσιμο να υπάρξει ένας πραγματικά ευρύς συντονισμός όλων των συμβασιούχων και των συλλογικοτήτων τους (πρωτοβάθμια σωματεία, ομοσπονδίες, συντονιστικά σωματείων, επιτροπές). Πρέπει να δράσουμε συντονισμένα, σε κοινή αγωνιστική κατεύθυνση, χωρίς να αναπαράγουμε διαχωρισμούς και ψεύτικες διαφορές, χωρίς να επιτρέψουμε να στηθούν για μια ακόμη φορά μικροκομματικά παιχνίδια στην πλάτη μας.

ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΡΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΝΙΚΗ!

Αθανασιάδη Γιώτα (μέλος Συντονιστικού Ωρομισθίων – Αναπληρωτών Πρωτ. Εκπαίδευσης) — Βίτσου Ιωάννα (μέλος ΓΣ Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Ιδιωτικού Δικαίου στο Δημόσιο) — Γερονικολός Θανάσης (Πρόεδρος ΔΣ Σωματείου Συμβασιούχων ΤΣΑΥ, τηλ. 6974463675) — Γκότσης Στάθης (μέλος ΔΣ Πανελλήνιου Σωματείου Εκτάκτου Προσωπικού ΥΠΠΟ, μέλος ΓΣ Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Ιδιωτικού Δικαίου στο Δημόσιο, τηλ. 6972009614) — Δαμασκηνός Δημήτρης (αναπλ. εκπ/κος, μέλος ΔΣ Πανελλήνιας Ένωσης Αδιόριστων Εκπαιδευτικών, τηλ. 6972823541) — Κοντογιαννοπούλου Γιάννα (μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων στους ΤΑΣ Αττικής – ΥΠΕΧΩΔΕ) — Ντούλας Παναγιώτης (μέλος Συντονιστικού Ωρομισθίων – Αναπληρωτών Πρωτ. Εκπαίδευσης, τηλ. 6936374902) — Πανοπούλου Φωτεινή (Πρόεδρος Πανελλήνιας Ένωσης Αδιόριστων Εκπαιδευτικών) — Παπαδοπούλου Ευτυχία (μέλος ΕΕ Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Ιδιωτικού Δικαίου στο Δημόσιο) — Ράπτη Αναστασία (Πρόεδρος ΔΣ Σωματείου Συμβασιούχων ΟΓΑ, τηλ. 6937704483) — Στεφάνου Γιάννης (μέλος ΔΣ Πανελλήνιου Σωματείου Εκτάκτου Προσωπικού ΥΠΠΟ, μέλος ΓΣ Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Ιδιωτικού Δικαίου στο Δημόσιο) — Τσιτούρη Αμαλία (μέλος ΔΣ Πανελλήνιου Σωματείου Εκτάκτου Προσωπικού ΥΠΠΟ, μέλος ΓΣ Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Ιδιωτικού Δικαίου στο Δημόσιο) — Φύτρος Πέτρος (μέλος Επιτροπής Αγώνα Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης – ΥΠΕΠΘ)

———

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ – ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΟΤΑ — ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης — ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ (ΑΣΕ) ΟΤΕ — ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Αδιόριστων Εκπαιδευτικών — ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΙΑΤΡΩΝ (ΑΡΣΙ) — ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΥΓΕΙΑΣ – ΠΡΟΝΟΙΑΣ (ΑΡΣΥΠ) — ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης — ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών