Ανακοίνωση για τη στάση της ΓΣΕΕ στην απεργία στις 11-03-2010.

«ΕΜΠΡΟΣ ΛΑΕ ΣΚΥΨΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
ΜΕ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΕΚΤΟΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΙ»

(ή αλλιώς ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΑΞΗΣ)

  

   11-3-2010.  Άλλη μια 24ωρη απεργία-άλλοθι-πανηγυράκι πέρασε.

   Οι καρεκλοκένταυροι των ηγεσιών ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ πιστοί στο δόγμα τους, κατάφεραν να εκτονώσουν για άλλη μια φορά την οργή του ελληνικού λαού σε ανέξοδες βολτούλες στο κέντρο της Αθήνας. Όμως γι αυτά ήμασταν προετοιμασμένοι.

   Γι’ αυτό που δεν ήμασταν προετοιμασμένοι ήταν για τη στάση τους στην ίδια την πορεία.

   Η πορεία ξεκίνησε με λεκτικές αψιμαχίες για το ποιος θάναι μπροστά. Στην αρχή πιστέψαμε ότι είχε να κάνει με τη συνήθη μανία για αυτοπροβολή. Η πραγματικότητα  όμως δυστυχώς ήταν άλλη.

   Όπως αποδείχθηκε βιαζόταν τα παιδιά να πάρουν θέση μαζί με τα ΜΑΤ μπροστά από τη Βουλή και να διώξουν τον κόσμο προς την Ομόνοια μην τυχόν και ενοχληθούν οι ούτως ή άλλως απόντες εθνοπατέρες .Στραμμένοι με την πλάτη προς τη Βουλή –όπως ακριβώς και τα ΜΑΤ- οι αργόμισθοι συνεργάτες της κυβέρνησης με ύφος χιλίων καρδιναλίων («εμείς διοργανώνουμε την πορεία και θα κάνετε ότι σας λέμε»όπως μας φώναζαν) απαιτούσαν να φύγει ο κόσμος που κατέβηκε στη Βουλή για να διαμαρτυρηθεί.

   Σαν αποκορύφωμα, μόλις άρχισε να δημιουργείται λεκτική ένταση μεταξύ διαδηλωτών και ΓΣΕΕ τρέξαν τα ΜΑΤ να βοηθήσουν τους συνεργάτες τους. Η πλατεία μπροστά απ τη Μεγάλη Βρετανία πνίγηκε στα δακρυγόνα, η διαδήλωση έσπασε και ο στόχος (του να γυρίσουμε σπίτια μας) επετεύχθη.

   Λυπόμαστε και οργιζόμαστε μαζί για την κατάντια της ηγεσίας της ΓΣΕΕ.

   Δυστυχώς, ανιστόρητα κινούμενα τα σημερινά ανδρείκελα της εξουσίας, ξεχνάνε (ή κάνουν πως ξεχνάνε) ότι η πάλαι ποτέ αγωνιστική ΓΣΕΕ, συσπείρωνε παλιότερα τους εργαζόμενους και κέρδιζε δικαιώματα στους δρόμους. Τώρα οι μελλοντικοί βουλευτές στέκονται απέναντι στο εργατικό κίνημα έτοιμοι να καταστείλουν τη δίκαιη οργή του απλά και μόνο για δικαιολογήσουν τους κομματικούς τους θώκους

ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ

Υ.Γ. Όταν πάρετε κύριοι της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, τα έδρανα που τόσο ονειρεύεστε θα μας ξαναβρείτε απέναντι σας. Εμείς, θάμαστε πάλι στους δρόμους. Εκεί που η εργασιακή μας συνείδηση ορίζει. Στο κάτω κάτω στον πόλεμο που έχει ξεκινήσει ο καθένας επιλέγει την πλευρά με την οποία βρίσκεται