Την Πέμπτη 12 Νοέμβρη δεν απεργούμε μόνο, κατεβαίνουμε όλοι
στις συγκεντρώσεις εργαζόμενοι – άνεργοι – συνταξιούχοι!
Συναδέλφισσες-φοι:
Η ψήφιση και η εφαρμογή του 3ου μνημονίου αποτελούν στρατηγικού χαρακτήρα επίθεση και κλιμάκωση της αντιλαϊκής και αντεργατικής επίθεσης που πραγματοποιούν οι δυνάμεις του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου και το πολιτικό τους προσωπικό σε βάρος των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων προς όφελος των κερδών και της ανάπτυξης του κεφαλαίου.
Όσοι και όσες είχαν αυταπάτες ότι τα κόμματα που κατά καιρούς ψήφιζαν και ιδιαίτερα με τον ΣΥΡΙΖΑ θα αλλάξουνε τα πράγματα σε ότι αφορά την εργατική τάξη, πήραν ένα μάθημα και θα ακολουθήσουν περισσότερα μαθήματα.
Μιας και το σύστημα αναβαθμισμένο με τις καινούργιες «αριστερές» εφεδρείες του πορεύεται με επικεφαλής τον μεγάλο τιμονιέρη Αλέξη Τζίφρα για την πλήρη ισοπέδωση των εργασιακών, ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που μας έχουν απομείνει.
Ο κατάλογος των «προαπαιτούμενων» που ήδη ψηφίστηκαν και οι νομοθετικές παρεμβάσεις που ακολουθούν για την εφαρμογή των βάρβαρων μέτρων είναι μακρύς και δυσβάσταχτος:
• Ξεθεμελιώνουν το ασφαλιστικό φορτώνοντας επιπλέον από 1 έως 10 χρόνια εργασίας σε όλους μας.
• Συνεχίζουν την φορολεηλασία και το πετσόκομμα στους μισθούς και τις συντάξεις.
• Απελευθερώνουν τους πλειστηριασμούς στην πρώτη κατοικία και τις απολύσεις.
• Αποδιαρθρώνουν τις συλλογικές συμβάσεις και µε το νέο συνδικαλιστικό νόμο που ετοιμάζουν θα χτυπηθεί το δικαίωμα στην απεργία.
• Ξεπουλάνε λιμάνια, αεροδρόμια, ΟΣΕ, ΔΕΗ και το τελευταίο 10% του κράτους στον ΟΤΕ!
Το ερώτημα κάθε φορά μπαίνει με δραματικό τρόπο και ειδικά σήμερα.
Πως γίνεται τόσοι λίγοι να πυροβολούν, να καταστρέφουν, να παραπλανούν και να τρομοκρατούν τόσους πολλούς ή το χειρότερο, να στρέφουν τον ένα εναντίον του άλλου (με τον κοινωνικό και ενδοταξικό αυτοματισμό) και στο τέλος να πετυχαίνουν τους στόχους τους;
Κι εμείς η εργαζόμενη κοινωνία -εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι- τι κάνουμε;
Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε; Αναρωτιούνται πολλοί.
Η απάντηση είναι απλή. Να κάνουμε ότι δεν κάναμε μέχρι σήμερα.
• Να πάψουμε να αναθέτουμε σε άλλους να λύσουν τα δικά μας προβλήματα.
• Να πάψουμε να θεωρούμε σαν τον μεγαλύτερο εχθρό… τον διπλανό μας!
• Να ξαναπάρουμε τα εργατικά σωματεία και τον αγώνα στα χέρια μας.
Ένας σημαντικός σταθμός σ’ αυτό τον αγώνα είναι και η Πανεργατική Απεργία στις 12 Νοέμβρη, που πρέπει να αποτελέσει μαζική και μαχητική απάντηση στα νέα βάρβαρα μέτρα και αρχή μιας πορείας αντεπίθεσης των αγώνων µας.
Αυτός ο αγώνας µας βρίσκει όλους στην ίδια πλευρά εργαζόμενους -παλιούς και νέους- άνεργους, απασχολούμενους και συνταξιούχους.
Ας τον δώσουμε ενωμένοι, µε μαχητικότητα και αποφασιστικότητα γιατί στο τέλος δεν θα μείνει κανένας ούτε με σπίτι, ούτε με δουλειά, μισθό ή σύνταξη!
Την Πέμπτη λοιπόν 12 Νοέμβρη στην γενική πανεργατική απεργία ας κάνουμε την αρχή, να βγούμε όλοι στους δρόμους και στις πλατείες και να βροντοφωνάξουμε:
– Κανένας άνεργος, λιγότερη δουλειά – δουλειά για όλους!
– Κάτω τα χέρια από τους μισθούς και τις συντάξεις μας.
– Θέλουμε τη ζωή μας πίσω και θα την πάρουμε!
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
ΑΣΕ
Αθήνα: 10-11-2015