Άρθρο του Βαγγέλη Μανδραβέλη στην Καθημερινή στις 12.07.2008 για την ιστορία του ΟΤΕ.

Ενα χρόνο μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου ξεκινά η ιστορία του ΟΤΕ. Η ιδιωτική Ανώνυμη Ελληνική Τηλεφωνική Εταιρεία (ΑΕΤΕ) που είχε ιδρυθεί το 1926 έδωσε τη θέση της στον Οργανισμό Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος – ένας οργανισμός που διέθετε μόλις μια, μη μεταβιβάσιμη, μετοχή κυριότητας δημοσίου. Η ΑΕΤΕ, αφού αποζημιώθηκαν οι μέτοχοί της, εκχώρησε την περίοδο εκείνη όλη της την περιουσία ύψους 23 εκατ. δολ. ΗΠΑ και τους εργαζόμενούς της (1.700).

O νέος ΟΤΕ ξεκίνησε μέσα από δύσκολες συνθήκες. Τα όποια τηλεπικοινωνιακά δίκτυα (τηλεφώνου και τηλεγράφου) είχαν καταστραφεί στη διάρκεια της κατοχής των Γερμανών, ενώ ο εμφύλιος πόλεμος που είχε λήξει λίγο πριν δεν είχε επιτρέψει την ανακατασκευή του δικτύου. Συνολικά την περίοδο εκείνη λειτουργούσαν στη χώρα κάτι περισσότερο από 60.000 συσκευές αυτόματης τηλεφωνίας – ήτοι ένα τηλέφωνο ανά 100 κάτοικους.

Με την βοήθεια του σχεδίου Μάρσαλ, ύψους 9 εκατ. δολ. ΗΠΑ, ο ΟΤΕ κατάφερε μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’50 σχεδόν να τριπλασιάσει τη διείσδυση φτάνοντας στις 2,88 τηλεφωνικές συνδέσεις ανά 100 κάτοικοι. Στη δεκαετία του ’60 ξεκινά η ανάπτυξη των διεθνών τηλεπικοινωνιακών συνδέσεων με την ανάπτυξη υποθαλάσσιων ζεύξεων και την αυτοματοποίηση του υπεραστικού δικτύου, το οποίο μέχρι τότε λειτουργούσε μέσω των χειριστριών.

Παράλληλα ο ΟΤΕ σκάβει όλες τις πόλεις προκειμένου να περάσει καλώδια που θα συνδέσουν τους κατοίκους μεταξύ τους. Οι γειτονιές με τους χωμάτινους δρόμους, πνίγονται στη σκόνη και στη λάσπη και άλλοι «καταριούνται» τον ΟΤΕ και άλλοι υπομονετικά, αναμένουν για την τοποθέτηση τηλεφώνου. Είναι η εποχή όπου η χώρα επιτυγχάνει έναν από τους υψηλότερους στόχους ανάπτυξης στον κόσμο.

Η δεκαετία του ’70 σηματοδοτείται από την εμπορική εκμετάλλευση των τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων. Ο ΟΤΕ λειτουργεί τον 1ο δορυφορικό αναμεταδότη (Θερμοπύλες) και τον 6ο στην Ευρώπη.

Η δικτατορία αφήνει βαριά τη σκιά της και επιχειρεί να την απαλύνει μέσω έργων υποδομής και εκσυγχρονισμού. Η τηλεόραση κάνει τα πρώτα βήματά της και ο ισχυρός άνδρας του ΟΤΕ της περιόδου, Αλεξανδρόπουλος Λεωνίδας, επιχειρεί ν’ αφήσει και αυτός το εκσυγχρονιστικό στίγμα του στον ΟΤΕ. Λίγο πριν την πτώση της δικτατορίας μπαίνουν τα θεμέλια του μεγάρου στο Μαρούσι, ο ΟΤΕ καθίσταται μέλος του διακρατικού οργανισμού δορυφορικών επικοινωνιών Inmarsat. Παρά τα επιτεύγματα ωστόσο, ο κρατικός αλλά αυτόνομος οργανισμός, ποτέ στην ιστορία του δεν ικανοποίησε τη ζήτηση μέχρι τουλάχιστον πριν 10 χρόνια.

Οι εκκρεμείς αιτήσεις τηλεφωνικής σύνδεσης ανέρχονται σ’ όλες τις περιόδους σε εκατοντάδες χιλιάδες με αποκορύφωμα το τέλος της δεκαετίας του ’80, όπου οι εκκρεμείς αιτήσεις ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο. Την εποχή εκείνη, για να αποκτήσει τηλέφωνο κανείς στα βόρεια προάστια της Αττικής που αναπτύσσονται αλματωδώς, έπρεπε να έχει ως μέσον… υπουργό. Τη ζήτηση αυτή, τελικά θα ικανοποιήσουν οι αμφιλεγόμενες συμφωνίες της δεκαετίας του ’90 με τις εταιρείες Siemens και Ιntracom.

Οι εκκρεμείς αιτήσεις μειώνονται για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όπου αρχίζει η εφαρμογή του Επείγοντος Προγράμματος Ανάπτυξης Τηλεπικοινωνιών (ΕΠΑΤ) με έμφαση στην Αττική. Τα υπόλοιπα αποτελούν τη σημερινή πραγματικότητα.

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ

1892:

Τον Αύγουστο η κυβέρνηση του Χ. Τρικούπη ψηφίζει νόμο «περί τηλεφωνικής συγκοινωνίας», ο οποίος κατοχυρώνει το κρατικό μονοπώλιο.

1914:

Με τον νόμο 276 συστήνεται το υπουργείο συγκοινωνιών, όπου μεταφέρεται η υπηρεσία των ΤΤΤ ως γενική διεύθυνση.

1949:

23 Οκτωβρίου: Για την ενιαία οργάνωση των τηλεπικοινωνιών της Ελλάδας ιδρύεται με το Ν. 1049/49 ο Οργανισμός Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος (ΟΤΕ). Κατά την ίδρυση του ΟΤΕ η τηλεφωνική πυκνότητα είναι 1,02 τηλέφωνο ανά 100 κατοίκους.

1953:

Εκδίδεται ο πρώτος μεταπολεμικός τηλεφωνικός κατάλογος των συνδρομητών Αθηνών, Πειραιώς, περιχώρων και τον επόμενο χρόνο ο πρώτος κατάλογος των επαρχιακών κέντρων.

1965:

Αρχίζει η αυτοματοποίηση του υπεραστικού τηλεφωνικού δικτύου της χώρας.

1978:

Αρχίζει η ψηφιακοποίηση του τηλεπικοινωνιακού δικτύου, με την εισαγωγή συστημάτων PCM Α΄ τάξης σε υφιστάμενα καλώδια.

1995:

Με το προεδρικό διάταγμα 437/5-12-95 το ελληνικό δημόσιο χορηγεί στον ΟΤΕ την ειδική άδεια λειτουργίας δικτύου Κινητής Τηλεφωνίας Ξηράς.

Η δεκαετία του ’90: Χαρακτηρίζεται από την έλευση της κινητής τηλεφωνίας ξηράς (όπως ονομαζόταν τότε) και τη θεμελίωση των πρώτων δικτύων δεδομένων. Η εμφάνιση του hellaspac το 1990 από τον ΟΤΕ ξεκινά με ενθουσιασμό, αλλά θα δώσει τη σκυτάλη στο Internet. Παράλληλα ο ΟΤΕ αποκτά νέα δυναμική με τις μετοχοποιήσεις που ξεκινούν το 1996, αλλά και την ίδρυση της εταιρείας Cosmote την ίδια χρονιά. Το 1998 ο ΟΤΕ καταγράφει ιστορικό ρεκόρ κερδών ύψους άνω των 350 δισ. δρχ. – κέρδη που, ωστόσο, πολλοί στη συνέχεια θ’ αμφισβητήσουν. Η δεκαετία που διανύουμε αναμφίβολα χαρακτηρίζεται από την απελευθέρωση των αγορών.

Οι ελληνικές τηλεπικοινωνίες είναι συνυφασμένες με τους Γερμανούς. Απ’ αυτούς ουσιαστικά ξεκίνησαν και σ’ αυτούς καταλήγουν. Επειτα από περίπου 60 χρόνια, ο κυρίαρχος τηλεπικοινωνιακός οργανισμός στις 14 Μαΐου αποφασίσθηκε να περάσει σε μιας ιδιότυπης μορφής συνδιοίκηση μεταξύ ελληνικού Δημοσίου και Deutsche Τelekom.

Οι Γερμανοί επομένως «ξανάρχονται», αλλά αυτή τη φορά με άλλους όρους και προϋποθέσεις. Η κίνηση αυτή αναμφίβολα σηματοδοτεί μια νέα διακριτή εποχή στην ιστορία του ΟΤΕ και το μόνο που απομένει είναι ν’ αποδειχτεί αν θα έχει θετικές επιπτώσεις.

Αναδημοσίευση απο Καθημερινή. 

www.kathimerini.gr