ΑΣΕ-ΟΤΕ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΤΕ, ΑΣΕ-ΟΤΕ.
ΑΝΑΠΤΥΞΗ-ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ-ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ
Η δεκαετία του ’80 φέρνει τη σφραγίδα της μικροηλεκτρονικής και των τεχνολογιών επικοινωνίας. Την τεχνολογική ανάπτυξη στίβο ανταγωνισμού των 3 κυρίαρχων πόλων: Του Ευρωπαϊκού που προσπαθεί να καταλάβει το χαμένο έδαφος, από τον Αμερικάνο και Γιαπωνέζικο πόλο, που εντείνουν τον μεταξύ τους ανταγωνισμό για μεγαλύτερο κομμάτι στην παγκόσμια πίττα.
Η Ε.Ε. (ΕΟΚ) αμύνεται με την δημιουργία εμπορικής προστατευτικής γραμμής, ενιαίο χρηματοπιστωτικό σύστημα, ενιαία αγορά με κύριο μέσον την μείωση του κόστους παραγωγής δηλαδή του κόστους εργασίας και του εργασιακού μεσαίωνα που προωθείται.Με προσπάθειες για έρευνα.Με σύγκρουση Γαλλικών και Γερμανικών μονοπωλίων, κατηγορώντας οι πρώτοι τους δεύτερους σαν Δούρειο ίππο των Αμερικάνικων πολυεθνικών στην Ευρώπη.Εάν πάρουμε υπόψη μας ότι το 90% των μικροτσιπς που χρειάζεται η Ευρώπη προέρχονται από Αμερική και Ιαπωνία.Αυτός είναι ο περίγυρος σήμερα.
Στο πλαίσιο αυτό η τηλεπληροφορική αναπτύσσεται σε αυτοτελή κλάδο οικονομικής δραστηριότητας.
“Η τηλεπληροφορική αποτελεί το πιο στρατηγικό πόρο των οικονομιών του 21ου αιώνα.Ο ρόλος της είναι ο ίδιος με τον αντίστοιχο του χάλυβα και των λιμανιών στην πρώτη και δεύτερη βιομηχανική περίοδο” Αλ Γκορ Αντιπρόεδρος USA.
Τα μεγάλα κεφάλαια που θα επενδυθούν τα επόμενα χρόνια σε προγράμματα, προιόντα και υπηρεσίες τηλεπληροφορικής παγκόσμια, έχουν ανοίξει την όρεξη σε πολλούς. Από διεθνείς μελέτες προκύπτει ότι οι Τηλεπικοινωνίες αποτελούν σήμερα μετά την βιομηχανία αυτοκινήτων την δεύτερη σε κύκλο εργασιών παγκόσμια με 5 τρις δολάρια για το 1993. Την πρώτη το 2000 με 10 τρις δολάρια.
Η ανάπτυξη όμως του καπιταλισμού στην ανώτέρη του μορφή, ευνοεί την συγκεντροποίηση και τα μεγάλα μονοπώλια.Πρόβλεψη π.χ. για τις τηλεπικοινωνίες είναι ότι 5 ή 6 μεγάλες εταιρίες θα κυριαρχήσουν στην παραγωγή-πώληση-υπηρεσίες,2 ή 3 από αυτές θα είναι ευρωπαϊκές.Στα πλαίσια αυτά η γαλλική ΑΛΚΑΤΕΛ εξαγόρασε μέρος της αμερικάνικης ΙΤΤ,η γερμανική SIEMENS την αγγλική ΠΛΕΣΕΥ και ιταλική ΙΤΑΛΤΕΛ.
Η απόδοση του κεφαλαίου στον τομέα της τηλεπληροφορικής προβλέπεται μεγάλη.Όπως εντυπωσιακά μεγάλοι είναι οι ρυθμοί ανάπτυξης του κλάδου.Πρόβλεψη το 2002 8% του ΑΕΠ και το 60% των θέσεων εργασίας.Σήμερα στην Ευρώπη απασχολεί 1,5 εκ. άτομα με συνολικό τζίρο 60 τρις, το 80 % αυτών σε παροχές υπηρεσιών.Αυτά τα συμφέροντα υπαγόρευσαν την ιδιωτικοποίηση,εξαγορά και συγκεντροποίηση τομέων που εμπλέκονται στο κύκλωμα αγοράς και χρήσης προϊόντων τηλεπληροφορικής (π.χ. τηλεπικοινωνιακοί Οργανισμοί).
Η διαδικασία αυτής της αναδιάρθρωσης ανάπτυξης,συνδυάζεται με την εφαρμογή της νέας τεχνολογίας που εφαρμόζεται “υποχρεωτικά” ανεξάρτητα και πολλές φορές ενάντια στις ανάγκες της κοινωνίας και των εργαζομένων.
Η τάση για μεγιστοποίηση του κέρδους οδηγεί ώστε η αξία χρήσης του προϊόντος να υπόκειται σε συνεχή υποβάθμιση.Η ίδια η κλίμακα της παραγωγής αντί να καθορίζεται με βάση τις δεδομένες ανάγκες,αντιστρέφεται και η μάζα του προϊόντος καθορίζεται από την κλίμακα της παραγωγής.
Έτσι απαξιώνει μηχανήματα που δεν έχουν βγάλει τα ψωμιά τους (που δεν έχουν κάνει απόσβεση) ή που θα μπορούσαν άνετα να εργαστούν γι αρκετά χρόνια ακόμα π.χ. στον ΟΤΕ τα τηλεφωνικά κέντρα συμβατικής τεχνολογίας,μπορούσαν άνετα λειτουργήσουν και να συνεργαστούν με τα ψηφιακά αρκετά χρόνια ακόμα,ιδιαίτερα αυτά που έχουν εγκατασταθεί τα τελευταία χρόνια.Πως αλλιώς όμως η απαξίωση θα συνοδεύεται από αύξηση κερδοφορίας βασικών βιομηχανιών των κυρίαρχων κρατών;
Ακολουθούν απολύσεις,εντατικοποίηση της εργασίας,χρησιμοποίηση ανειδίκευτης ή μισοειδικευμένης εργατικής δύναμης,άρα μικρότερες αμοιβές.
Όλα αυτά δεν είναι παράξενα.Είναι “φυσιολογικά” όπως “φυσιολογικά” είναι και τα αποτελέσματα τέτοιου είδους ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού.
Οδηγεί στην απαξίωση μέσα παραγωγής,αλλά και ολόκληρους βιομηχανικούς κλάδους,οδηγεί στο φτήνεμα της εργατικής δύναμης,απαιτεί σήμερα με διάφορους τρόπους το ολοκληρωτικό πέρασμα των “νέων εργασιακών σχέσεων”, ωρομίσθιο, μερική απασχόληση,συμβάσεις έργου, 4η βάρδια,δουλειά με το κομμάτι,δουλειά στο σπίτι κ.λπ.Παράλληλα όμως και τη δημιουργία ενός μεγάλου ευέλικτου εφεδρικού βιομηχανικού στρατού που θα πιέζει τον εν ενεργεία εργατικό στρατό στην αύξηση της εκμετάλλευσης και την υποταγή στο κεφάλαιο.
Οι απολύσεις από κλάδους που εκσυγχρονίζονται θα είναι συνεχώς περισσότερες.Τα απατηλά λόγια για την εκπαίδευση και επανένταξη,καθώς και για αύξηση των θέσεων εργασίας έρχονται να διαψεύσουν οι αριθμοί.Το 80% αυτών που επανεντάχθηκαν στην παραγωγή, επανεντάχθηκαν με χειρότερους όρους,το 15% με ίσους όρους το 5% με καλύτερους και η ανεργία αυξάνεται 10% ανά χρόνο.
Η εντατικοποίηση της εργασίας,δηλαδή ο βαθμός εκμετάλλευσης μεγάλωσε και μεγαλώνει συνέχεια.Το δρόμο δείχνει η “πρωτοπόρος” ΦΟΛΚΣΒΑΓΚΕΝ που για το επόμενο πενταετές της προβλέπει 54 % αύξηση της παραγωγικότητας,δηλ. 22 αυτοκίνητα ανά εργαζόμενο από 11 σήμερα.Ταυτόχρονα με 50.000 απολύσεις από εργοστάσιά της και εβδομάδα 24 ωρών με μείωση των αποδοχών.Όλα αυτά όταν οι πωλήσεις στην Ευρώπη Ιανουάριο-Νοέμβρη ’94 αυξήθηκαν κατά 5,2 % σε σχέση με τις αντίστοιχες πωλήσεις του ’93.Χαρακτιριστικό παράδειγμα της ελληνικής εταιρίας του ΟΑΕ που πρότεινε 50% μείωση προσωπικού και 40% αύξηση παραγωγής.
Φαίνεται και από την αύξηση 15% στις νόρμες παραγωγής με το πρόσχημα της ανταγωνιστικότητας.
Μέσα σ’ αυτό το αλαλούμ κάνουν την εμφάνισή τους εταιρίες που παρέχουν εργάτες στην Ελλάδα και εκτός Ελλάδας, ευρέσεως εργασίας –επιστημονικά, δουλέμποροι- λαϊκά.Βεβαίως εμφανίζονται και εταιρείες που χρησιμοποιούν τέτοιους εργάτες μιας χρήσης.Οι εργάτες αυτοί δεν είναι μόνιμοι,δεν ανήκουν στην εταιρία που εργάζονται,δεν πληρώνονται από την εταιρία στην οποία εργάζονται,δεν έχουν τα δικαιώματα του μόνιμου υπαλλήλου.Εργάτες με την μέθοδο αυτή χρησιμοποιεί ο ΟΤΕ δίνοντας π.χ. 10.000 μεροκάματο για κάθε έναν στον δουλέμπορο κι αυτός 5 ή 6.000 στον εργάτη.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα προσωρινή εργασία έχουν 36 εκατομ. Εργαζόμενοι,δηλαδή το 1/3 του εργατικού δυναμικού.
Αυτή είναι η ανάπτυξη, ο εκσυγχρονισμός ή καπιταλιστική αναδιάρθρωση του κεφαλαίου για ακόμη μεγαλύτερα κέρδη στον εαυτό του… Για εντατικοποίηση της εργασίας, ανεργία, φτώχεια και εξαθλίωση της εργατικής τάξης.
Η σχέση “παραγωγικότητα”-“ανάπτυξη”-“ευημερία”, καταρίπτεται από τους ίδιους τους εμπνευστές της θεωρίας αυτής καθημερινά.
To ανησυχητικό όμως είναι ότι υποστηρίζεται από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία, σαν δικαιολογία για την καθήλωση των εργατικών διεκδικήσεων, για τον συγχρωτισμό της με τους εργοδότες και το κεφάλαιο,για την διατήρηση του ρόλου της σαν διαμεσολαβητή των θέσεων του κεφαλαίου στην εργατική τάξη.
Δεν μπορούν όμως να δώσουν απάντηση στα εξής απλά ερωτήματα:
1. Οι Φιλλιπίνες παράγουν όλα τα μικροτσίπ ΙΒΜ.Όμως η νεολαία της σφουγγαρίζει την Εκάλη ή κάνει πιάτσα στα μπάρ της Αθήνας.
-Είναι περισσότερο αναπτυγμένες οι Φιλλιπίνες από την Ελλάδα;
2. Η Κορέα παράγει τα πάντα, βιομηχανικά προϊόντα, ηλεκτρονικά, ηλεκτρικά, αυτοκίνητα κ.λπ.Η Κύπρος δεν παράγει σχεδόν τίποτα.
-Μπορούμε να πούμε ότι η Κύπρος δεν είναι αναπτυγμένη;
Τελικά πώς μετριέται η ανάπτυξη. Με το κατά κεφαλή εισόδημα; Με την ανεργία; Με το κόστος εργασίας; Με το βαθμό εκμετάλλευσης;
Για την Ελλάδα η άποψη του κεφαλαίου φαίνεται αναλυτικά και με ειλικρίνεια στον Οικ. Ταχυδρόμο 5/1/95, σελ. 30: “Τι σημαίνει λοιπόν ο εκσυγχρονισμός της Ελλάδας και δια μέσω αυτού η υγιής απορρόφηση του υπέρογκου δημόσιου χρέους;
Α) Ριζικές ιδιωτικοποιήσεις σχεδόν όλων των Δημόσιων Επιχειρήσεων και Οργανισμών (ΔΕΚΟ) και χωρίς συζήτηση όλων των βιομηχανικών επιχειρήσεων του Δημοσίου. Αυτό όχι κυρίως για εισπρακτικούς λόγους –και γι αυτούς βεβαίως- αλλά για την παροχή επενδυτικών ευκαιριών στα κολοσσιαία κεφάλαια που είναι σήμερα επενδεδυμένα στα δημόσια χρεόγραφα και την καλλιέργεια μιας επενδυτικής συμπεριφοράς σε εκατομμύρια μικροκαταθετών. Το χρηματιστήριο–ή τα χρηματιστήρια- πρέπει να γίνουν κέντρα αναζωογόνησης της ελληνικής οικονομίας. Όπως ακριβώς συμβαίνει στις πρώην ανατολικές χώρες.
Β)Τα παραπάνω προϋποθέτουν τα ακόλουθα:
–Μεταφορά πόρων από το Δημόσιο στους ιδιώτες. Γι αυτό πριν ιδιωτικοποιηθούν ή μετοχοποιηθούν οι περισσότερες ΔΕΚΟ πρέπει να εξυγιανθούν.Όπερ σημαίνει απολύσεις χιλιάδων, διαγραφή χρεών, αύξηση τιμολογίων.
-Μεταφορά εξουσίας από το συνδικαλιστικό κίνημα και τους εργαζόμενους (και κυρίως τους πολιτικούς και τα κομματικά στελέχη) προς τους ιδιώτες επενδυτές, καπιταλιστές ή μη.
–Μεταφορά δημόσιας περιουσίας στο ξένο κεφάλαιο (εννοείται με το κατάλληλο χρηματικό αντάλλαγμά του,όπως απέδειξε η περιπέτεια του ΟΤΕ, είναι αδύνατο να είναι αδύνατο να είναι πολύ μεγάλο).
–Αυτά είναι τα στοιχειώδη.Εάν συμβούν θα αυξηθεί η γενική παραγωγικότητα της οικονομίας όπως και η αποδοτικότητα του κεφαλαίου (η οποία χρειάζεται βεβαίως και τα άλλα μέτρα, όπως πλήρη απελευθέρωση αγοράς,προϊόντων,διαρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας κ.λπ.)”.
Δεν νομίζω ότι τα παραπάνω χρειάζονται ανάλυση ή επισήμανση.Είναι τόσο σαφή και καθαρά,που προδιαγράφουν το μέλλον του εκσυχρονισμού και της ανάπτυξης για τα επόμενα χρόνια,με οποιαδήποτε κυβέρνηση των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων στην εξουσία.Προδιαγράφουν όμως και το μέλλον και τα καθήκοντα του ταξικού Σ.Κ.,ώστε να προστατέψει και να διευρύνει τις κατακτήσεις των εργαζομένων.
